Mijn Herder is de Heer Psalm 23
In de vroege ochtend van donderdag 6 mei 2021
is in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix
te Winterswijk in de Heer overleden
Pastor
Hendrikus Johannes
Scholten
emeritus priester van het Aartsbisdom Utrecht
en oud-pastoor van de
O.L-V. Tenhemelopneming parochie Beltrum
* Rossum, Overleden Winterswijk,
19 december 1927 6 mei 2021
Familie Scholten
Namens de R.K. Geloofsgemeenschap:
Locatieraad Beltrum
Correspondentieadres:
Achterom 2
7156 ME Beltrum
De eucharistieviering ten uitvaart vindt plaats in besloten kring.
In het Streekziekenhuis Koningin Beatrix te Winterswijk is op 6 mei in de Heer overleden de zeereerwaarde heer Hendrikus Johannes Scholten, priester van het Aartsbisdom Utrecht. Hij werd geboren te Weerselo op 19 december 1927. Na zijn priesterwijding op 19 juli 1959 was hij achtereenvolgens kapelaan te Etten, Glanerbrug en Enschede (H. Joseph). Met ingang van 23 augustus 1971 werd hij benoemd tot pastor in de H. Nicolaasparochie te Denekamp en per 1 oktober 1979 volgde zijn benoeming tot pastoor van de parochie Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming te Beltrum. Op 2 juli 2000 ging hij met emeritaat.
“Heel zijn lange leven voelde Hendrik Scholten zich zeer verbonden met Twente,” zo schrijft kardinaal Eijk in het overlijdensbericht dat het Aartsbisdom Utrecht heeft verzonden. “Hij onderhield een nauwe band met zijn familie en ook qua aard was hij een echte Tukker. Zijn laatste woorden waren dan ook in het Twents. Wijzend naar boven zei hij: ‘Ik goa noar hoes hen.’ Hendrik was een aimabel mens. Hij maakte gemakkelijk contacten en was gelukkig in zijn leven en werken als priester.”
Volgens de Utrechtse aartsbisschop was Scholten “een priester van zijn tijd, die niet voorop liep maar wel zorgde dat hij met ‘zijn’ Beltrum (waar hij ruim 20 jaar pastoor was) niet achterop raakte. Hij bevorderde de samenwerking met parochievrijwilligers, had oog voor het belang van hun scholing en droeg zorg voor een goed verzorgde liturgie.” Na zijn emeritaat bleef Scholten verbonden met de Beltrumse geloofsgemeenschap. Toen zijn krachten minder werden, was hij dankbaar voor de thuiszorg en de mantelzorg die hij mocht ontvangen. Kardinaal Eijk: “Moge hij, die een goede herder was voor de hem toevertrouwde gelovigen, een behouden thuiskomst hebben in het hemels Vaderhuis. Gaarne verzoek ik u om hem in uw gebed te gedenken.”
Tekst Bidprentje bij het afscheid van Pastor Scholten.
Een dankbare en fijne herinnering aan Pastor Hendrikus Johannes Scholten
Hij werd geboren op 19 december 1927 te Rossum. Op 19 juli 1959 werd hij door kardinaal Alfrink tot priester gewijd van het aartsbisdom Utrecht. Op 8 november 1979 volgde zijn installatie als pastoor te Beltrum. Hij overleed in de vroege morgen van 6 mei 2021 te Winterswijk. De eucharistieviering ten uitvaart werd gehouden op 15 mei, waarna we hem te ruste hebben gelegd op het parochiële kerkhof te Beltrum.
Pastor Scholten werd geboren in hartje Twente, een landstreek waarmee hij een hechte verbondenheid had. Hij onderhield een nauwe band met zijn familie en ook qua aard was hij een echte Tukker, die zijn hart niet op de tong had- Zijn laatste woorden waren ook in het Twents. Wijzend naar boven zei hij: 'ik goa noar hoes hen'. Hij was een aimabel mens, maakte gemakkelijk contacten en was gelukkig in zijn ambt als priester-pastor. Als priester van het aartsbisdom werkte hij achtereenvolgens als kapelaan in de parochies Etten, Glanerbrug, Sint Jozef Enschede en als mede-pastor in Denekamp. Beltrum was het beste wat hem in zijn lange leven is overkomen. Enige tijd was hij in levensjaren de oudste priester van ons bisdom.
Hij was een priester van zijn tijd. Hij liep niet voorop, maar zorgde wel dat hij met 'zijn' Beltrum niet achteropraakte. Pastor Scholten bevorderde de samenwerking met vrijwilligers, had oog voor hun scholing, droeg zorg voor een goed verzorgde liturgie. Trouw schreef hij zijn preken helemaal uit in een schriftje en waar nodig sprak hij ook buiten de kerk een geestig en treffend woordje. Hij had een goed gevoel voor taal. Hij was ook een groot liefhebber van de natuur met een grote kennis van vogels.
Het nabij zijn aan zieken en rouwenden vond hij een minder gemakkelijke kant van zijn werk. Door alles heen was hij een geliefd pastor. Beltrum was trots op zijn pastor, zoals hij zichzelf altijd noemde, en voor hem was er niets beters dan Beltrum. Het onderhoud van het kerkgebouw had bij hem een hoge prioriteit. In het jaar 2000 ging hij met emeritaat. Hij kon op de pastorie blijven wonen. Zonder zich ergens mee te bemoeien, bleef hij goed op de hoogte van het wei en wee van de parochie. Hij wist overal van en bleef een trouwe en gezellige collega.
Toen zijn krachten minder werden ('het kopje wil nog wel maar het schoteltje werkt niet zo goed meer') was hij dankbaar voor de thuis- en mantelzorg die hij mocht ontvangen. Enkele dagen voor de geplande verhuizing naar zorgcentrum De Hassinkhof is hij overleden in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix te Winterswijk.
Moge hij', die een goede herder wilde zijn, een behouden thuiskomst hebben in net huis van onze Grote Herder.
We bedanken iedereen voor de zorg en betrokkenheid rond de ziekte en het overlijden van onze heeroom en pastor.
Familie Scholten
Namens de R.K. Geloofsgemeenschap:
Locatieraad Beltrum
.