Wat wilde eigenlijk het toeval?
Bij de aartsbisschop in Utrecht lag al een ontwerp klaar van de Arnhemse architect J. W. Boerbooms, een leerling van de bekende architect Pierre Cuypers. Het ontwerp was al een paar keer afgewezen door andere parochies, omdat de bouw veel te duur was! Echter, de parochianen van Zieuwent zagen geen bezwaar.
Ze konden immers zelf ook best meehelpen, om op die manier de bouwkosten te drukken?
Bovendien hadden ze er wel wat geld voor over…. Sommigen doneerden hun spaargeld voor de oude dag aan de kerk. Anderen namen de kerk op in hun testament! Ook werd er extra gecollecteerd tijdens de kerkdiensten.
Al met al brachten de inwoners van Zieuwent maar liefst 350.000 gulden bijeen…Dat was opgeteld bij de rijksbijdrage en nog wat subsidies genoeg voor de bouw van de neogotische kerk.
De bouw kon beginnen en op 30 juni 1898 legde de Zieuwentse pastoor Sanderink de eerste steen van de nieuwe kerk.
De stenen voor de bouw werden per trein uit Winterswijk naar Lievelde gebracht. Hier werden ze overgeladen op boerenwagens, waarmee ze naar Zieuwent werden gereden. Parochianen hielpen mee met het vervoer van de stenen, het graven van de bouwput en zelfs met het schoonmaken van het schoonmetselwerk!
Binnen 15 maanden was de kerk klaar. De aartsbisschop wijdde de kerk in op 10 oktober 1899 en op 12 oktober werd hij officieel in gebruik genomen.
En zo kreeg Zieuwent, mede dankzij de katholieke bevolking, waarvan de meeste mensen waarschijnlijk zelf in bittere armoede leefden, zijn gigantische St. Werenfriduskerk.
We zijn in oktober 2024 inmiddels 125 jaar verder!
De kerk staat er nog in al zijn pracht en praal! Door het steeds achteruitlopende kerkbezoek echter steeds lastiger om te onderhouden qua centen….. Zullen we er met z’n allen iets aan doen, net zoals onze voorouders 125 jaar geleden? Dat zou mooi zijn!
De pastoraatsgroep
